Η Αδελφότητα του Αγίου Γεωργίου στο Ντένβερ

Πάει καιρός από την εκδρομή που κάναμε παρέα με τον πνευματικό μας, το γέροντα μας πατήρ Χριστόδουλο Παπαδέα στα βουνά του Ντένβερ και του πρότεινα να κάνουμε κάποια στιγμή μια κουβέντα “να τα πούμε λίγο και για το μοναστήρι του Αη-Γιώργη πάτερ κάποια στιγμή και να ετοιμάσω ένα ενδιαφέρον θέμα..” του είχα πει. 

Και να η ευκαιρία! Πλησιάζοντας ο εορτασμός για τα 20 χρόνια από την ίδρυση και λειτουργία του ησυχαστηρίου, της Αδελφότητας του Αγίου Γεωργίου, ο γέροντας Χριστόδουλος με κάλεσε μετά την λειτουργία του Σαββάτου σε μια αυθόρμητη συζήτηση.

Μια άλλη πτυχή της νέας μας ζωής εδώ στο μακρινό Ντένβερ είναι και η εκκλησία. Κάτι για το οποίο δεν φανταζόμουν ότι θα μιλούσα και θα έγραφα ποτέ πριν.

Μα τι ευτυχία, τι χαρά, τι ευλογία!!!

Άλλωστε το τρίπτυχο του ελληνισμού Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια είναι αυτό που μας κρατά, ακμαίους, ζωντανούς, ξεχωριστούς. Κι όποιος αναγνώστης διαφωνεί μάλλον σε λάθος ιστοσελίδα βρίσκεται!

Ο χώρος συγκέντρωσης και προσευχής μας· το προσωπικό μου ησυχαστήριο και πολλών συναθρώπων μας, εκεί που γαληνεύει η ψυχή και ξεχνά τα δύσκολα, εκεί που λαχταρώ να πηγαίνω κάθε εβδομάδα και να φεύγω γεμάτη, μα και πιο ανάλαφρη!

Το σημείο συνάντησης με τους ομόθρησκους Σέρβους, Ρώσους, Ρουμάνους, Αμερικάνους αλλά και τους Έλληνες που ζουν χρόνια εδώ, μεγαλύτεροι από εμάς σχεδόν όλοι, άλλης γενιάς μετανάστες που κάποτε “βρίσκονταν στα παπούτσια μας” όπως λέει κι ο λαός μας, μας νιώθουν, μας αγαπούν και μας αγκάλιασαν σαν αληθινή οικογένεια.

Ο Αη Γιώργης μας, το μοναστηράκι μας, η εκκλησιά μας, οι άνθρωποι της, ο γέροντας Χριστόδουλος, εμείς.

Και μετά ήρθε η κουβέντα μας με τον γέροντα Χριστόδουλο, έτσι αυθόρμητα, πρόχειρα και απλά είπαμε κάποια πράγματα σχετικά με το μοναστήρι.

Μα θα πούμε κι άλλα… στο υπόσχομαι γέροντα.. και με την ευκαιρία σ´ ευχαριστώ δημόσια για ότι κάνεις για όλους μας.

Σ’ ευχαριστώ που τρέχεις παντού και πάντα όταν σε καλούν και όταν σε χρειάζονται, ακόμη και χωρίς να στο ζητήσουν, που μας προσφέρεις απλόχερα με την πατερική αγάπη σου, ότι εμείς έχουμε ανάγκη, που βοηθάς, που προσεύχεσαι, που λειτουργείς, κοινωνάς, ευλογείς και καθοδηγείς, που είσαι αφοσιωμένος στην ιερή αποστολή που έχεις αναλάβει και το κάνεις με όλη σου την καρδιά και την υπακοή σου.

Εύχομαι να σ´ ευλογεί και να σε στηρίζει στην ιερή αποστολή που σου ανέθεσε ο Κύριος, να σε βοηθά και να σου χαρίζει υγεία και φώτιση κάθε μέρα.

Τους υπόλοιπους σας εύχομαι να είστε τόσο τυχεροί και τόσο ευλογημένοι, είτε βρίσκεστε στην Ελλάδα είτε στη διασπορά να έχετε πλάι σας ανθρώπους αληθινά φωτισμένους και πνευματικούς όπως ο γέροντας Χριστόδουλος, που εμπνέει τους νέους και τους έχει κοντά στην εκκλησία του Χριστού.

Ως τότε σημειώστε την ημερομηνία του εορτασμού για το ιερό αυτό ησυχαστήριο του Αη-Γιώργη, στις 31 Αυγούστου και ώρα 6.30 μ.μ., στο Hellenic Community Center, Denver CO.

Όλοι οι καλοί χωράνε ! Α! Και μην ξεχνάτε! Φέρτε να μοιραστούμε και κανα ταψί σιροπιαστά! Εγώ θα ετοιμάσω το επετειακό κέικ!

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και Καλή Παναγία!

SupercoolMama

Χρόνια Πολλά Μαμά

Μάνα, Μητέρα, Μανούλα, Μαμά

Επειδή το επιβάλλει η μέρα, έχω ηθική και προσωπική υποχρέωση να ευχηθώ σε όλες τις μαμάδες του κόσμου…!!!

Χρόνια πολλά στην μάνα που κοιλοπόνεσε, πάλεψε και παλεύει να μεγαλώσει τα παιδιά της.

Χρόνια πολλά στην μάνα που περίμενε με αγωνία να φέρει στον κόσμο το σπλάχνο της, να το δει να γεννιέται και να μεγαλώνει από εκείνη.

Χρόνια πολλά στην μαμά για όλη την κούραση, όλα τα καρδιοχτύπια, τα δάκρυα και τις λαχτάρες που πέρασε και περνά για τα παιδιά της που με ένα σ’ αγαπώ παίρνει ολόκληρο μισθό απ τα παιδιά της και της αρκεί.

Χρόνια πολλά στην μάνα που κόπιασε και κοπιάζει καθημερινά να φέρει βόλτα όλες τις δουλειές του νοικοκυριού, την άνεργη μάνα, την εργαζόμενη μάνα, που προσπαθεί να θρέψει, να διαβάσει, να συμπαρασταθεί, να χειροκροτήσει, να καμαρώσει τα παιδιά της, να είναι πάντα εκεί όταν χρειάζεται γι’ αυτά.

Χρόνια πολλά στην μάνα που τα βάζει με θεούς και δαίμονες για να είναι τα παιδιά της ευτυχισμένα και ασφαλή.

Χρόνια πολλά στην μάνα που έδωσε και δίνει την ζωή της, τον εαυτό της για τα παιδιά της.

Χρόνια πολλά στην μάνα που στέκεται ήρωας μπροστά σε κάθε αρρώστια και κάθε δυσκολία που περνά η οικογένεια της και τα παιδιά της και παρόλα αυτά αυτή χαμογελάει πλατιά κι ας κλαίει πικρά στα κρυφά και ας σπάει η καρδιά μέσα της.

Χρόνια πολλά στην μάνα που βρίσκεται στον ουρανό και λείπει τόσο πολύ στα παιδιά της τέτοια μέρα κάθε χρόνο, αλλά και κάθε μέρα που περνά…

Χρόνια πολλά στην μάνα της καρδιάς, που μεγαλώνει το παιδί που γέννησε άλλη σαν δικό της και το αγαπά υπέρμετρα.

Χρόνια πολλά στην μάνα που σαν εκείνη καμία !

Χρόνια πολλά στην μάνα που δεν μπορεί να την αντικαταστήσει κανείς.

Χρόνια πολλά στην μάνα που για εκείνη είσαι μοναδικός.

Χρόνια Πολλά στην Μητέρα όλων μας την Παναγιά!

Χρόνια Πολλά στην πεθερά μου που στέκεται σαν αληθινή και για εμένα μαμά, που έφερε στον κόσμο τον γιο της για να τον αγαπώ και να μ´αγαπά και εξαιτίας της έχω μια τόσο όμορφη και ευτυχισμένη οικογένεια και δυο υπέροχα παιδιά!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και στην δική μου ΜΑΝΑ κι ένα μεγάλο Σ´ΑΓΑΠΩ για ότι έχεις κάνει και συνεχίζεις να κάνεις για εμένα, τα αδέρφια μου και τα εγγόνια σου Μάνα!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στις μαμάδες όλου του κόσμου!

SupercoolMama

Ένας χρόνος SupercoolMama

Κοντεύει 10.30μ.μ…

Έφτασε κιόλας 29 Νοεμβρίου 2018..

Τελειώνει κι αυτός ο χρόνος σιγά σιγά…

Πώς περνά αλήθεια αυτός ο ρημαδοχρόνος;

Είναι να μην απορεί κανείς; Μα, αν δεν περνούσε τόσο γρήγορα δεν θα ήταν και πολύτιμος..Ούτε και θα μεταφραζόταν σε χρήμα..

-Σωστά;

-Σωστά!

Μόνη μου ρωτώ και μόνη μου απαντώ..

Ανοίγω το blog μου και κοιτώντας την τελευταία μου δημοσίευση συνειδητοποιώ..

Πάλι το ´χω αφήσει πίσω το blog μου που ξεκίνησα με τόση χαρά και πάθος…

Τόσο καιρό αποφεύγω ακόμα και να επισκέπτομαι απλά την σελίδα μου, γιατί δεν θέλω να με στεναχωρώ που την έχω αμελήσει…Πέντε μήνες δεν έχω αναρτήσει ούτε κάτι τόσο δα μικρό…

Πάλι καλά που ένα “like” στο “work anniversary” του LinkedIn μου θύμισε ότι πρέπει να κουνηθώ λιγάκι, να βγω από το τρυπάκι που με κρατά μακρυά τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα..

Πάλι καλά που κάποιοι φίλοι μου ζήτησαν με τα ηλεκτρονικά τους μηνύματα, να γράψω “κάτι” λέγοντας μου ότι περιμένουν ανυπόμονα για το επόμενο ποστ της supercoolMama..(κι άλλο καμπανάκι..)!

Πήγαμε στην Ελλάδα τον Ιούλιο..Μετά από ένα χρόνο στην ξενιτιά..Ένα χρόνο μετά ξανά πίσω στην πατρίδα και την οικογένεια!

Κι αν δεν είχα υλικό να γράψω..! Αλήθεια σας το λέω, τράβηξα πάμπολλες φωτογραφίες και βίντεο που δεν κοινοποίησα ποτέ..

Είπα θα γεμίσω το blog μου από εμπειρίες πρωτόγνωρες πια με άρωμα επιστροφής !

Η προετοιμασία για το ταξίδι της επιστροφής στα πάτρια εδάφη, η απογείωση από το Ντένβερ, η προσγείωση πια στην “μεγάλη φτωχομάνα”, η οικογένεια, οι γονείς, τα αδέρφια, οι φίλοι, οι συγγενείς, τα γενέθλια μου, η Ελλάδα, η μυρωδιά της, ο αέρας της, το καλοκαίρι της, τα χρώματά της, οι γεύσεις της, οι ήχοι της…

Γυρνώντας πίσω στην Αμερική το ταξίδι ατελείωτο..Κούραση..Μα πόση κούραση αλήθεια..!

Έπρεπε μέσα σε δυο εβδομάδες επισκέπτες στην χώρα μας, να καταφέρουμε να κάνουμε τόσα πολλά που επιθυμούσαμε, τόσα που μας λείπανε και ο χρόνος έτρεχε και μαζί του κι εμείς..

Και δεν προλάβαμε παρότι κάναμε αρκετά..Δεν μας έφτασε ο χρόνος..Ήταν σαν ένα ταξίδι αστραπή για εμένα..Πέρασε γρήγορα σαν αστραπή και σκόρπισε θλίψη στο φευγιό του..Ένιωσα σαν κυνηγημένη..Δεν ήθελα να φύγω, μα δεν είχα επιλογή… Μόνο θλίψη μέσα μου..

Μα τι να πώ..; Ποιον να στεναχωρήσω αλήθεια..; Δεν ήθελα να στεναχωρήσω κανέναν! Ούτε να κλαφτώ ούτε να αναπαράγω τα δικά μου αρνητικά συναισθήματα..

Έπρεπε να είμαι εγώ η δυνατή, αυτή που δίνει πάντα στους άλλους κουράγιο και θετική ενέργεια..! Αισιοδοξία! Υποστήριξη!Αφού έτσι είμαι εγώ! Τόσο supercool!

Κι όμως ένιωθα θλίψη απέραντη και κρυφή..

Δεν το περίμενα να νιώσω έτσι..Ήθελα με μπαταρίες πια γεμάτες να γράψω και να μεταφέρω όμορφα πράγματα και εικόνες αφού αυτό ήταν το σχέδιο..Αδυνατούσα..

Από πού να ξεκινήσω αναρωτιόμουν και πολύ δυσκολευόμουν..Δεν ήταν όπως το φανταζόμουν τελικά..Αντί να επιστρέψω γεμάτη γύρισα κενή…Δεν χόρτασα..Ήθελα κι άλλη αγάπη κι αλλες όμορφες στιγμές και περισσότερο χρόνο με τους αγαπημένους μας. Ήθελα περισσότερη πατρίδα και οικογένεια και φίλους…

Ας είναι..

Το ξεπέρασα κι ας μου πήρε λίγο παραπάνω..

Έτσι μόνο συνειδητοποίησα πια, πως όταν δεν είμαι καλά δεν μπορώ να γράψω! Τι να γράψω μωρέ..;;; Να αρχίσω να ψυχοπλακώνω τον κόσμο και να μιζεριάζω να με λυπηθούν..;

Ναι είναι δύσκολη η ξενιτιά και πονάει..

Αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να το καταλάβεις ειλικρινά..Έχει πικρόγλυκια γεύση..Το έχω πει 100 φορές!

Εγώ όμως είμαι εδώ και ναι γράφω και γιορτάζω! Ένας χρόνο Supercoolmama! Ένας χρόνος blogger!

Παρούσα σήμερα επιστρέφω μετά από μια μικρή περιπέτεια υγείας, πιο δυνατή και πιο αποφασισμένη να μεταφέρω αυτά που αξίζουν και έχουν ενδιαφέρον. Να μεταφέρω τις εμπειρίες μου μέσα από αυτό το μαραφέτι (thank God που υπάρχει κι αυτό) ως νέα μετανάστης ελληνίδα μαμά!

Με θέματα γεμάτα εκπλήξεις..Με γεμάτη καρδιά πλέον, πλημμυρισμένη από γλυκά συναισθήματα και ευγνωμοσύνη για ανθρώπους που γνώρισα εδώ, με εμπειρίες που άλλαξαν την ψύχοσύνθεση και το “είναι” μου όλο αυτό το διάστημα..

Μα αν δεν ήμουν εδώ δεν θα ήμουν αυτή που είμαι..Δεν θα είχα καν δικό μου blog.. Δεν θα ήμουν καν supercool..

Εις το επανιδείν λοιπόν..και σύντομα!

Προς το παρόν γιορτάζω τον πρώτο μου χρόνο σαν blogger!

Χρόνια μου πολλά λοιπόν!

Σας αγαπώ εσάς που με διαβάζετε!

SupercoolMama

Denver Greek Festival 2018!

Όπου γλέντι και χορός η Βασίλω πρώτη λέμε στην πατρίδα.. Κανονικά η “Λένγκω” έπρεπε να λέγαμε, αλλά τι να κάνουμε τώρα..(;)! Ας τρέχω εγώ στα πανηγύρια (που τα αγαπώ) και ας έχει το όνομα άλλη!

Και φυσικά φέτος στο ημερολόγιο μου και στο blog μου προστέθηκε άλλη μια νέα εμπειρία: το Ελληνικό Φεστιβάλ στο Ντένβερ, το λεγόμενο στην αγγλική “Denver Greek Festival”!

Έτσι μαζί με την οικογένεια, βρεθήκαμε με μεγάλο ενθουσιασμό στον χώρο της Ελληνοορθόδοξης Εκκλησίας, όπου λάμβαναν χώρα οι φετινές εκδηλώσεις.

Το φεστιβάλ γίνεται σε ετήσια βάση εδώ και 53 χρόνια, διαρκεί τρεις μέρες, Παρασκευή με Κυριακή, και προσφέρονται (όπως λένε) πάνω από 25 ελληνικά αυθεντικά πιάτα -λίγο υπερβολικό το βρίσκω σαν αριθμό- κρασί, μπύρα και ούζο. Πέρα από το ελληνικό φαγητό, στις εκδηλωσεις περιλαμβάνονται η ζωντανή ελληνική μουσική, εμφανίζονται επί σκηνής παραδοσιακά και μοντέρνα χορευτικά και υπάρχει έκθεση από Έλληνες επιχειρηματίες που εκθέτουν στους πάγκους-κιόσκια ελληνικά προϊόντα που εμπορεύονται όπως ρούχα, κοσμήματα, υποδήματα, διακοσμητικά κλπ.

Εμείς συναντήσαμε πολύ κόσμο, Έλληνες και Ελληνόφιλους διαφόρων εθνικοτήτων! Με όσους έτυχε να μιλήσω πάντως, μόνο καλά είχαν να πουν για το φαγητό, τον πολιτισμό και την όμορφη Ελλάδα μας…Για τα πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικά μας ούτε λόγος εννοείται, αφού δεν το σήκωνε το κλίμα και καλύτερα..

Τι μου έκανε εντύπωση;

  1. Οι ατελείωτες ουρές για το φαγητό και τα ποτά,
  2. Για να αγοράσεις φαγητό ή ποτό έπρεπε να αλλάξεις τα λεφτά σου σε ειδικά κέρματα “coins” που προορίζονταν αποκλειστικά για το φεστιβάλ. Δείτε τα εδώ πλάκα δεν έχουν ;
  3. το γεγονός ότι ο “γύρος- σουβλάκι” που περίμενα ήταν αποκλειστικά αρνίσιος κι εγώ ήθελα χοιρινό αφού αρνί δεν τρώω (μπλιαχ δηλαδή),
  4. ο κόσμος που πραγματικά έδειχνε να διασκεδάζει χωρίς έγνοιες και προβλήματα και
  5. αυτό το χαζό “Ώπα” και ξανά “Ώπα” που ακουγόταν ανά δυο λεπτά από τα ηχεία (οι Αμερικανοί το λατρεύουν, να το ξέρετε πληροφοριακά, για μένα απλά καταντάει γελοίο και νιώθω ότι μας υποτιμά κατά κάποιο τρόπο) ενώ παράλληλα άκουγες και την μουσική να παίζει, και πιο αραιά ένα “γκειά σου Ντιμήτρη”, γκειά σου κορίτσια”,
  6. Υπήρχε κάποιο χορευτικό συγκρότημα από νέους και νέες που χόρευαν επί σκηνής ντυμένοι με φορεσιές που παρέπεμπαν σε αρχαία Ελλάδα, όλες τις ελληνικες ποπ επιτυχίες με βήματα “καλαματιανού”.. αξεπέραστο; Πραγματικά όμως.. ούτε που το ‘χα φανταστεί ποτέ..
  7. Σε ΕΛΛΛΗΝΙΚΟ φεστιβάλ να μου ζητήσουν ID για να μου επιτρέπει η χρήση αλκοόλ;;; Ακόμα κι εδώ ρε παιδιά;; Ε, κι όμως ! Αμερική είμαστε ακόμη..! Εγώ πάντως την μπυρίτσα μου την ελληνική την ήπια.

Τα υπόλοιπα θα σας τα δείξω ακολούθως:

Άντε και του χρόνου !

Supercoolmama

Έκπληξη γενεθλίων

Είναι ευλογία να έχεις φίλους !

Ναι και εγώ είμαι και νιώθω ευλογημένη που έχω, λίγους, έστω, αλλά αληθινούς όπως είναι η Νατάσα! Η αγαπημένη μου φίλη που γνώρισα εδώ στο Κολοράντο και από την πρώτη στιγμή στάθηκε βράχος δίπλα μου σε όλα..

Γιορτές κάναμε μαζί, Χριστούγεννα και Πάσχα, βόλτες με τις οικογένειες μας, στα δύσκολα ήταν πλάι μου, μετανάστης 7 χρόνια εδώ στα ξένα γνωρίζοντας πολύ καλύτερα από “ξενιτιά”, έγινε αδερφή μου..Να τρέξει για βοήθεια και συμπαράσταση όταν είχα άρρωστα μωρά και ήμουν μόνη στις τρεις η ώρα την νύχτα. Να βοηθήσει να χαρίσει, να στηρίξει, να δοθεί με την ψυχή της..

Και σήμερα μας έβγαλε για brunch για να μας κεράσει για τα γενέθλια της..

Το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω γι αυτό το υπέροχο κορίτσι ήταν μια τούρτα έκπληξη για τα γενέθλια της.

Την έφτιαξα με τα χεράκια μου, με πολύ αγάπη και μεράκι και χαίρομαι ιδιαίτερα που της άρεσε, το ευχαριστήθηκε κι έδειξε να συγκινείται και αυτό ήταν που με ενδιέφερε ! Να την κάνω να νιώσει ξεχωριστή.

Δείτε τα βίντεο από την έκπληξη που ακολούθησε:

Εννοείται πως επαναλάβαμε το γνωστό τραγουδάκι γενεθλίων, αλλά αυτή τη φορά για τα παιδιά, ξεκινώντας από την κόρη μου την Εύα που ξέσπασε σε κλάμματα το καλό μου επειδή ήθελε και η ίδια να φυσήξει το κεράκι στην τούρτα!

Το σημερινό ποστ μου το αφιερώνω στην πιο ξεχωριστή μου φίλη, που την αγαπώ πολύ!

Να σε χαιρόμαστε Νατασάκι μου!

Εύχομαι η ζωή σου να ‘ναι πάντοτε γεμάτη μόνο με όμορφες στιγμές!

Supercoolmama

Φύγαμε για πάρκο!

Σήμερα ήταν τόσο όμορφη και ηλιόλουστη η μέρα εδώ στο Ντένβερ που μας επέτρεψε να βγούμε πάλι απ´το καβούκι μας κάνοντας ποδηλατάδα και φτανοντας σε ένα πανέμορφο πάρκο με τις δυο μου κορούλες για παιχνίδι και διασκέδαση!

Θα με συγχωρήσετε για τα βίντεο που τράβηξα αλλά μου είναι δύσκολο με το κινητό και κάνοντας ποδήλατο (είμαι και ατσούμπαλη φυσικά) να κρατήσω σταθερά την κάμερα στο κινητό μου..Επομένως, λιγάκι επιείκεια σας παρακαλώ για την εικόνα..Αυτό που πραγματικά θέλω να σας μεταφέρω είναι πως η έξοδος με τα παιδιά σε κάποιο πάρκο εδώ είναι ευχάριστη διαδικασία για μια μαμά που δεν εργάζεται και έχει την δυνατότητα να το κάνει.. Κουραστική διαδικασία μεν, αλλά όταν βλέπεις την χαρά και την ικανοποίηση στα προσωπάκια των παιδιών σου αποζημιώνεσαι για όλα και δεν μετράς τίποτα.. Οι εικόνες στα βίντεο μου, μιλούν μόνες τους.. Ελάτε μαζί μας να σας ξεναγήσω λοιπόν..Εκτός από νέες γνωριμίες με μαμάδες, γιαγιάδες και παιδάκια που βγήκαν για παιχνίδι, συναντήσαμε σήμερα και ένα βανάκι με παγωτά που περίμενε με μπόλικο ενθουσιασμό ένα μπουλούκι από παιδιά! Εννοείται πως δεν ρωτησα κανέναν πριν λάβω θέση και στήθηκα κανονικά στην ουρά ώστε να πάρω στις μικρές μου το δικό τους παγωτό..

Όταν ήρθε η ώρα να πληρώσω, μου είπαν ότι ήταν κερασμένα τα παγωτά μας. Είχε προγραμματιστεί να φτάσει στο σημείο ο “παγωτατζής” προσκεκλημένος από τις δασκάλες ενός γκρουπ με παιδιά από ένα σχολείο που βγήκαν προφανώς για εκδρομή στο πάρκο.. Κι έτσι μια ευγενέστατη γιαγιά που ήταν με τις δίδυμες εγγονούλες της εκεί, κέρασε και τα δικά μας παγωτά πριν ακόμη καταλάβω τι έγινε..

Έτσι ευχαριστημένες πια, γυρίσαμε σπίτι και δεν χρειάστηκε καμία προσπάθεια ή διαπραγμάτευση από μέρους μου για να τις πείσω να κοιμηθούν…

Λαχταριστό γλυκόξινο κοτόπουλο στο φούρνο! Μια Supercool-μαμαδίστικη και εύκολη συνταγή που θα λατρέψουν μικροί και μεγάλοι!

Νομίζω πως ο τίτλος της ανάρτησης μου τα λέει όλα!

Η αγάπη μου για την μαγειρική και την ζαχαροπλαστική είναι μεγάλη και δεν κρύβεται, άλλωστε, ούτε το γεγονός ότι είμαι και “καλοφαγού”. Και σαν “καλοφαγού” οφείλω να “καλομαγειρεύω”! Επειδή όμως σήμερα πειραματίστηκα και έφτιαξα ένα γλυκόξινο κοτόπουλο φούρνου -που δεν υπάρχει σας λέω- θα αναρτώ στο εξής με κάθε ευκαιρία, όπως αυτή, τις συνταγούλες που αγαπώ εδώ στο προσωπικό μου blog.

Δεν πίστευα ούτε κι εγώ πόσο νόστιμο έγινε και μάλιστα πολύ γρήγορα, εύκολα και με απλά υλικά. Όσοι και όσες το τολμήσετε να μου γραψετε στα σχόλια τις εντυπώσεις σας!

Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε. Για μένα από σήμερα καθιερώθηκε. Γευστικότατο ζουμερό, μαλακό μέσα και με κρούστα εξωτερικά.

Τα παιδιά μου το λάτρεψαν κι εγώ φυσικά μετά χαράς θα μοιραστώ την συνταγή μαζί σας!

Συνταγή

Υλικά:

  • κοπανάκια ή αλλιώς μπουτάκια κοτόπουλου – ή ένα κοτοπουλο τεμαχισμένο σε κομμάτια. Θέλουμε την πετσούλα γι αυτό μην την αφαιρείτε απλά καψαλίστε το κοτόπουλο να φύγουν τυχόν τριχούλες.
  • 2 γενναίες κουταλιές της σούπας μαγιονέζα,
  • 1 κουτάλια της σούπας κέτσαπ,
  • χυμό από ένα πορτοκαλι,
  • αλάτι
  • φρεσκοτριμμένο πιπέρι
  • 1 κούπα μέλι και
  • 1 κούπα μουστάρδα ( 1 κουπα 235ml) – αν έχετε και dijon, θα βγει ακόμη καλύτερη νομίζω, εγώ έβαλα απαλή εμπορίου την απλή)
  • 1 κουταλιά της σούπας ξύδι μπαλσάμικο
  • 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
  • 1 κούπα ζεστό νερό
  • 1 κουταλάκι του γλυκού κύβο κότας σε σκόνη ή 1 κύβο κότας

Εκτέλεση:

Ανακατεύετε καλά τα υλικά και βυθίζετε το κοτόπουλο μέσα στην μαρινάδα ώστε αυτή να πάει παντού.

Αν έχετε χρόνο αφήστε να μαριναριστεί μια με δυο ώρες στο ψυγείο.

Σε μια κούπα ζεστό νερό διαλύετε τον κύβο κότας.

Αραδιάζετε σε ένα ταψί όλη την μαρινάδα με το κοτόπουλο και προσθέτετε το ζωμό κοτόπουλου.

Ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200C στη μεσαία σχάρα στις αντιστάσεις, μέχρι να ροδίσει και να αποκτήσει ωραίο χρώμα.

Να γυρίσετε στο μεταξύ κι από την άλλη πλευρά μια φορά το κοτόπουλο μόλις αποκτήσει ωραίο χρώμα από πάνω ώστε να ροδίσει ομοιόμορφα. Σε μια ώρα και κάτι το δικό μου ήταν έτοιμο. Τόσο περίπου θα χρειαστείτε κι εσεις.

Καλή επιτυχία και καλή απόλαυση !

Η πιο γλυκιά εκδήλωση αγάπης ενός 11-χρονου αγοριού προς τη μαμά του

Τι αξία θα είχε οποιαδήποτε εκδήλωση αγάπης χωρίς λόγια, χρώματα, τραγούδια, αρώματα; Όπως λέει και το γνωστό λαϊκό τραγούδι, είναι “γλυκό να σ’ αγαπούν” μα “και να σου το λένε”…

Πόσο μάλλον όταν αυτό το “σ ‘ αγαπώ” βγαίνει απ’ τα χείλη ενός μικρού παιδιού όπως ο 11-χρονος Χρήστος, γιος μιας μαμάς που τυχαία συνάντησα στο Διαδίκτυο και η μικρή ιστοριούλα της για την εκδήλωση της αγάπης του γιου της προς αυτή, την Supercool μαμά που τυχαίνει να την λένε και Ελένη, μόνο χαρά και συγκίνηση μου προκάλεσε !

Με αφορμή την ιστορία για την παρούσα ανάρτηση μου, έχω να πω πως ευτυχώς που πια έπαψε η αμφίδρομη εκδήλωση αγάπης μεταξύ γονέων και τέκνων να ‘ναι “ντροπή” και “ταμπού” όπως κάποτε ίσχυε.

Πλέον στις μέρες μας οι περισσότεροι γονείς φιλάνε, αγκαλιάζουν και έχουν αυθόρμητες τρυφερές στιγμές με τα παιδιά τους όποτε νιώσουν την ανάγκη να το κάνουν. Και Μπράβο τους!!! Ξεπεράστηκαν όλες εκείνες οι “βλακώδεις νοοτροπίες” (σε ένα μεγάλο βαθμό, ευτυχώς) που καταπίεζαν γονείς και παιδιά ως προς την εκδήλωση της μητρικής και πατρικής αγάπης. Μόνο έτσι μεγαλώνουν υγιή και ολοκληρωμένα παιδιά με αυτοπεποίθηση! Και οποίος αντιτίθεται και μιλά για παιδιά που “μη τα κακομαθαίνεις όλο με την αγκαλιά”, με τα φιλιά και την αγάπη ας έρθει να μου αντιπαρατεθεί!

Α! Και να σας εκμυστηρευτώ κάτι εδώ στα ξένα στην μακρινή Αμερική που ζω αυτούς τους επτά μήνες; Παρατηρώ τους Αμερικανούς, τις μαμάδες κυρίως, τις οποίες συναντώ καθημερινά με τα παιδιά τους, που στην πλειοψηφία τους δεν φιλάνε τα παιδιά τους συχνά δημοσίως τουλάχιστον. Μια αγκαλιά, ένα νεύμα, μια χειρονομία τύπου “hi-5”, “good job”, “good boy/girl”. Αυτά εν ολίγοις τα “γλυκανάλατα” κατ’ εμέ..

Αυτό βλέπω αυτό μεταφέρω.. Και μου κάνει τεράστια εντύπωση! Ίσως είναι θέμα κουλτούρας γιατί δεν συνηθίζουν να χαιρετάνε γενικά όταν συναντούν ο ένας τον άλλο με “σταυρωτά” φιλιά όπως εμείς οι Έλληνες και Ελληνίδες, παρά με ένα συνεχόμενο χτύπημα στην πλάτη πλησιάζοντας σε για αγκαλιά, έτσι που νομίζεις ότι θα ακολουθήσει θερμός “ασπασμός” αλλά καταλήγεις αν είσαι ανυποψίαστος να φιλάς μόνος-η στον αέρα ή στην χειρότερη να πέφτεις πάνω στο σβέρκο του άλλου είτε πρόκειται για άντρα είται για γυναίκα.

Αρκετά με αυτά όμως. Η ουσία ακολουθεί παρακάτω γιατί όπως λέει και η συνονόματη μαμά Ελένη, τα όμορφα συναισθήματα πρέπει να μοιράζονται. Έτσι αποκτούν μεγαλύτερη αξία.

Διαβάστε και κλάψτε (εγώ έκλαψα) :

( Χρήστος 11 χρονών): Καθόμαστε μαζί στον καναπέ κ με αγκαλιάζει κ με φιλά όπως μόνο αυτός ξέρει!! ……..οι αγορομάνες μπορείτε να με καταλάβετε.

( Χρήστος): Μαμά, όταν σε αγκαλιάζω η μυρωδιά σου μου θυμίζει καλοκαίρι!!

( Μαμά.. εγώ): Ναι παλικάρι μου?? Μήπως γιατί σου λείπουν η θάλασσα κ οι διακοπές??

( Χρήστος): Όχι μαμά, εσύ πάντα μου μυρίζεις καλοκαίρι. Κάθε φορά που σε αγκαλιάζω.

(Εγώ): Του δίνω το πιό γλυκό κ αγαπησιάρικό μου φιλί κ ο πρίγκιπάς μου φεύγει στο δωμάτιο.

ΑΦΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ Κ ΕΓΩ ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ, ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ Κ ΜΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ.

( Χρήστος): Να τί μυρίζεις μαμά κάθε φορά που σε αγκαλιάζω…….

Συγχαρητήρια γλυκιά μανούλα.. Να χαίρεσαι και να καμαρώνεις το τρυφερό πλάσμα που έφερες στον κόσμο και μεγαλώνεις με αγάπη..

Σ’ ευχαριστούμε που μοιράστηκες αυτή την τρυφερή προσωπική στιγμή μαζί μας.

SupercoolMama

Καλωσήρθες Άνοιξη!

Μπορεί ακόμη “μαρτάκια” να μην φορέσαμε (θα το κάνουμε σύντομα κι αυτό όμως), αλλά αλλάξαμε εποχή και διάθεση και ευτυχώς έχουμε περάσει το στάδιο με τις απανωτές ιώσεις που ως τώρα μας ταλαιπωρούσαν..

Έφτασε λοιπόν και η άνοιξη, και ο καιρός τις τελευταίες μέρες είναι supercool, με την θερμοκρασία να έχει αγγίξει τους 22 βαθμούς Κελσίου εδώ στο Ντένβερ του Κολοράντο! Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να προσθέσω ότι εδώ έχει σχεδόν όλο το χρόνο ήλιο (ακόμη και τις κρύες μέρες του χειμώνα) αλλά ο καιρός έχει περίεργες αυξομειώσεις θερμοκρασίας ακόμη και μέρα με τη μέρα. Σήμερα ο ήλιος έκαιγε τόσο πολύ που ακόμη και αυτή την στιγμή που σας γράφω και είναι βράδυ Σαββάτου εδώ, το πρόσωπό μου νιώθω να με καίει.. Κι έτσι αν αύριο “χιονίσει χαρτοπετσέτες” όπως λέει και κάποιος αγαπημένος φίλος, δεν θα εκπλαγώ κιόλας..

Ως SupercoolMama δεν θα μπορούσα να μην εκμεταλλευτώ την ευκαιρία να βγούμε με την οικογένειά μου έξω από το σπίτι, να χαρούμε, να παίξουμε και να τρέξουμε, να κάνουμε πικ-νικ, να ξεδώσουμε και να αλλάξουμε διάθεση ακολουθώντας αυτήν του καιρού και φυσικά να βρεθούμε με αγαπημένους φίλους αφού είναι πάλι Σαββατοκύριακο !

Ευτυχώς που έχουμε κάνει φίλους καλούς, Έλληνες που ζούνε καιρό εδώ και μαζί ανακαλύπτουμε τις ομορφιές της φύσης, γεμίζουμε με νέες εικόνες, ήχους και εμπειρίες ζωής στη χώρα που μας φιλοξενεί.

Αρχικά, δώσαμε ραντεβού ψηλά στο βουνό “Red Rocks” και συγκεκριμένα σε κάποιο πάρκο εκεί κοντά που λέγεται “Matthews/Winters Park”. Εκεί μας πρότεινε να πάμε μαζί ο φίλος μας ο Γιάννης,ο οποίος ως περιπετειώδης τύπος, λάτρης της φύσης και των extreme sports προσγειώθηκε κάποια μέρα με το “παραπέντε” του (το γνωστό αλεξίπτωτο πλαγιάς) ανακαλύπτοντας το συγκεκριμένο μέρος, που σήμερα μάλιστα έσφυζε από κόσμο. Εγώ το ευχαριστήθηκα σαν μικρό παιδί και ένιωσα σαν να ήταν μια από εκείνες τις ηλιόλουστες “Καθαρές Δευτέρες” ή “Πρωτομαγιές” εκεί στο όμορφο χωριό που μεγάλωσα, στην Κοζάνη που πηγαίναμε στο βουνό και παρακαλούσαμε να μην τελειώσει εκείνη η μέρα απολαμβάνοντας την φύση και την μοναδικότητά της.

Κάναμε πικ-νικ, ανεβήκαμε και κατεβήκαμε την πλαγιά στο βουνό με τα παιδιά μας και συνεχίσαμε το παιχνίδι και την βόλτα σε κάποιο κοντινό πάρκο οδηγώντας 5-10 λεπτά με το αυτοκίνητο για να φτάσουμε σε μια περιοχή που λέγεται Golden.

Εκεί αμολήσαμε τα παιδιά στην παιδική χαρά, έπειτα κάναμε βόλτα περνώντας πάνω από μια γέφυρα που διέσχιζε ένα ποτάμι, ενώ τριγύρω υπήρχαν γηπεδάκια τένις, baseball, μερικά διατηρητέα σπίτια χρυσοθήρων, ακόμη και κοτέτσια με κοτούλες. Εν ολίγοις, καλωσορίσαμε την άνοιξη σήμερα με τον πιο όμορφο τρόπο. Υπέροχη μέρα, με καλή παρέα, ποιοτικό χρόνο με την οικογένεια, νέες εμπειρίες.

Από εμένα εκτός από μπόλικη θετική ενέργεια και αγάπη μια ακόμη ευχή εκτός από “καλό μήνα”: Μακάρι κάθε άνοιξη να ξεκινά έτσι όμορφα για όλους τους ανθρώπους, όπως ξεκίνησε η δική μου άνοιξη φέτος. Σήμερα. Μακάρι ο καθένας μας μέσα στην δική του “μιζέρια” και τα προβλήματα που τον απασχολούν να βρίσκει διεξόδους και τρόπους να βλέπει την ζωή θετικά. Μικρή είναι! Ας την χαρούμε λοιπόν.

Δεν σας λέω τίποτα παραπάνω! Θα τα δείτε τα υπόλοιπα στα παρακάτω βίντεο:

SupercoolMama

Μπισκότα και τούρτα σοκολάτας με αφορμή τον έρωτα και με υπογραφή Supercoolmama!

Δεν ήμουν ποτέ φαν του Βαλεντίνου, ναι αυτού που γιορτάζεται σήμερα (μην τον λέτε και άγιο γιατί με πιανει αναγούλα δηλαδή) και έχει καθιερώσει την 14η Φεβρουαρίου ως παγκόσμια πια -εμπορική θα έλεγα- γιορτή του έρωτα.

Φυσικά και είμαι συναισθηματικός τύπος και φυσικά με συγκινούν πάντοτε πράξεις και εκδηλώσεις αγάπης.. Ναι τέτοια είμαι και εγώ σκατοευαίσθητη.. Αλλά..

Ε, όχι ρε παιδιά, οι ερωτευμένοι δεν χρειάζονται αυτή την συγκεκριμένη μέρα για να γιορτάσουν!

Ένας αληθινά ερωτευμένος εκφράζει τα συναισθήματα του με κάθε ευκαιρία απέναντι στο ταίρι του, αλλά όπως και να έχει σε εμάς ειδικότερα τις γυναίκες, αρέσουν οι καρδούλες και τα λουλουδάκια και οι σοκολάτες και ότι άλλο χαριτωμένο μπορεί να μας χαρίσει κάποιος ακόμη και αυτή την ανούσια κατ’ εμένα ημέρα γιορτής!

Ωραίο είναι να δίνουμε και να εισπράττουμε αγάπη όλο το χρόνο, κάθε ημέρα που περνά, κι έτσι θα γεμίζουμε τις καρδιές μας με όμορφα συναισθήματα και θα νιώθουμε τουλάχιστον ότι είμαστε σημαντικοί στην ζωή αγαπημένων μας ανθρώπων.

Στον συνάνθρωπο μας, στο ταίρι μας, στους φίλους μας, στην γείτονα μας, στην οικογένεια μας. Και μπορούμε να το κάνουμε ανώδυνα και ανέξοδα και κυρίως ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Αξιοποιήστε ότι δυνατότητες έχετε και χαρίστε κάτι δικό σας αν θελετε να ‘ναι κάτι χειροπιαστό και ξεχωριστό. Μπορεί εν τέλει να μην είναι εντυπωσιακό ή αψεγάδιαστο αλλά σίγουρα θα έχει μεγαλύτερη αξία αν είναι φτιαγμένο με αγάπη και μεράκι και φυσικά απ τα τα χεράκια σας, κάτι στο οποίο δώσατε λίγο από το χρόνο σας για να το ετοιμάσετε.

Εγώ την περασμένη εβδομάδα λόγω τω γενεθλίων αγαπημένων φίλων ετοίμασα τα δικά μου γλυκίσματα που είχαν θέμα την αγάπη! Έτσι για να ‘μαστε και μέσα στο κλίμα των ημερών ! Ευπειθώς αναφέρω ότι ανακάλυψα την αγάπη μου για την ζαχαροπλαστική αφότου έγινα μαμά – όπως και πολλές νέες μαμάδες –  και νομίζω ότι σταδιακά βελτιώνομαι όσο περνά ο καιρός.

Μπισκότα βουτύρου με ζαχαροπαστα ετοίμασα για δυο πολύ γλυκά και αγαπημένα κορίτσια! Όχι δεν γιόρταζαν αλλά άξιζαν το μπισκοτάκι τους. Το άλλο γλυκάκι στο αλουμινόχαρτο είναι ένας γρήγορος κορμός πραλίνας (συνταγή Παρλιάρου) για να φάμε όλη η παρέα.Μπισκότα βουτύρου επίσης για τον φίλο μου τον Ζακ που είχε τα γενέθλια του και λατρεύει τα μπισκότα μου. Σε σχήμα καρδούλας και αυτά με επικάλυψη λευκής σοκολάτας και τρουφα.Όμως ετοίμασα και ένα ιδιαίτερο μπισκότο για την γυναίκα του που είναι έγκυος. Έτσι, γιατί τις μανούλες και κυρίως τις μέλλουσες μανούλες πρέπει να τις φροντίζουμε και να τις σκεφτόμαστε λίγο παραπάνω..

Κουβαλάνε μια τουλάχιστον παραπάνω ψυχούλα μέσα τους.Τέλος, ο φίλος μας ο Κώστας είχε τα γενέθλια του και η τούρτα σοκολατίνα που του ετοίμασα ήταν και αυτή με θέμα την αγάπη.. Ερωτευμένος και ο ίδιος.. Αμ πως άλλωστε;

Δεν είναι Supercool;

Τις συνταγές μου θα τις μοιραστώ με χαρά σε επόμενο ποστ για να μην μακρηγορώ!

Ως τότε Χρόνια Πολλά σε όλους τους ερωτευμένους και τους αγαπησιάρηδες!

Με πολύ αγάπη,

SupercoolMama