Τι αξία θα είχε οποιαδήποτε εκδήλωση αγάπης χωρίς λόγια, χρώματα, τραγούδια, αρώματα; Όπως λέει και το γνωστό λαϊκό τραγούδι, είναι “γλυκό να σ’ αγαπούν” μα “και να σου το λένε”…
Πόσο μάλλον όταν αυτό το “σ ‘ αγαπώ” βγαίνει απ’ τα χείλη ενός μικρού παιδιού όπως ο 11-χρονος Χρήστος, γιος μιας μαμάς που τυχαία συνάντησα στο Διαδίκτυο και η μικρή ιστοριούλα της για την εκδήλωση της αγάπης του γιου της προς αυτή, την Supercool μαμά που τυχαίνει να την λένε και Ελένη, μόνο χαρά και συγκίνηση μου προκάλεσε !
Με αφορμή την ιστορία για την παρούσα ανάρτηση μου, έχω να πω πως ευτυχώς που πια έπαψε η αμφίδρομη εκδήλωση αγάπης μεταξύ γονέων και τέκνων να ‘ναι “ντροπή” και “ταμπού” όπως κάποτε ίσχυε.
Πλέον στις μέρες μας οι περισσότεροι γονείς φιλάνε, αγκαλιάζουν και έχουν αυθόρμητες τρυφερές στιγμές με τα παιδιά τους όποτε νιώσουν την ανάγκη να το κάνουν. Και Μπράβο τους!!! Ξεπεράστηκαν όλες εκείνες οι “βλακώδεις νοοτροπίες” (σε ένα μεγάλο βαθμό, ευτυχώς) που καταπίεζαν γονείς και παιδιά ως προς την εκδήλωση της μητρικής και πατρικής αγάπης. Μόνο έτσι μεγαλώνουν υγιή και ολοκληρωμένα παιδιά με αυτοπεποίθηση! Και οποίος αντιτίθεται και μιλά για παιδιά που “μη τα κακομαθαίνεις όλο με την αγκαλιά”, με τα φιλιά και την αγάπη ας έρθει να μου αντιπαρατεθεί!
Α! Και να σας εκμυστηρευτώ κάτι εδώ στα ξένα στην μακρινή Αμερική που ζω αυτούς τους επτά μήνες; Παρατηρώ τους Αμερικανούς, τις μαμάδες κυρίως, τις οποίες συναντώ καθημερινά με τα παιδιά τους, που στην πλειοψηφία τους δεν φιλάνε τα παιδιά τους συχνά δημοσίως τουλάχιστον. Μια αγκαλιά, ένα νεύμα, μια χειρονομία τύπου “hi-5”, “good job”, “good boy/girl”. Αυτά εν ολίγοις τα “γλυκανάλατα” κατ’ εμέ..
Αυτό βλέπω αυτό μεταφέρω.. Και μου κάνει τεράστια εντύπωση! Ίσως είναι θέμα κουλτούρας γιατί δεν συνηθίζουν να χαιρετάνε γενικά όταν συναντούν ο ένας τον άλλο με “σταυρωτά” φιλιά όπως εμείς οι Έλληνες και Ελληνίδες, παρά με ένα συνεχόμενο χτύπημα στην πλάτη πλησιάζοντας σε για αγκαλιά, έτσι που νομίζεις ότι θα ακολουθήσει θερμός “ασπασμός” αλλά καταλήγεις αν είσαι ανυποψίαστος να φιλάς μόνος-η στον αέρα ή στην χειρότερη να πέφτεις πάνω στο σβέρκο του άλλου είτε πρόκειται για άντρα είται για γυναίκα.
Αρκετά με αυτά όμως. Η ουσία ακολουθεί παρακάτω γιατί όπως λέει και η συνονόματη μαμά Ελένη, τα όμορφα συναισθήματα πρέπει να μοιράζονται. Έτσι αποκτούν μεγαλύτερη αξία.
Διαβάστε και κλάψτε (εγώ έκλαψα) :
( Χρήστος 11 χρονών): Καθόμαστε μαζί στον καναπέ κ με αγκαλιάζει κ με φιλά όπως μόνο αυτός ξέρει!! ……..οι αγορομάνες μπορείτε να με καταλάβετε.
( Χρήστος): Μαμά, όταν σε αγκαλιάζω η μυρωδιά σου μου θυμίζει καλοκαίρι!!
( Μαμά.. εγώ): Ναι παλικάρι μου?? Μήπως γιατί σου λείπουν η θάλασσα κ οι διακοπές??
( Χρήστος): Όχι μαμά, εσύ πάντα μου μυρίζεις καλοκαίρι. Κάθε φορά που σε αγκαλιάζω.
(Εγώ): Του δίνω το πιό γλυκό κ αγαπησιάρικό μου φιλί κ ο πρίγκιπάς μου φεύγει στο δωμάτιο.
ΑΦΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ Κ ΕΓΩ ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ, ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ Κ ΜΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ.
( Χρήστος): Να τί μυρίζεις μαμά κάθε φορά που σε αγκαλιάζω…….
Συγχαρητήρια γλυκιά μανούλα.. Να χαίρεσαι και να καμαρώνεις το τρυφερό πλάσμα που έφερες στον κόσμο και μεγαλώνεις με αγάπη..
Σ’ ευχαριστούμε που μοιράστηκες αυτή την τρυφερή προσωπική στιγμή μαζί μας.
SupercoolMama
SupercoolMama 